Bijenkorf

Op de terugweg van het joggen passeren we voorbij het huis van de imker. Hij heeft zijn bijenkasten in zijn voortuin gezet. Het is magisch om te zien en ver genoeg om veilig te zijn. Als kind was ik panisch voor bijen, maar nu staar ik gebiologeerd naar het gekrioel rond de korven. Het lijkt chaotisch, maar er is geen enkel volk zo gedisciplineerd als een bijenvolk. Elk heeft zijn eigen taak en volbrengt die elke dag weer. Misschien hebben wij mensen daar nog wel iets uit op te steken. Ik moet denken aan alarmerende berichten van een tijd terug, dat bijen dreigen uit te sterven door wat wij de natuur op grote schaal aandoen. Dat is niet meer het hete nieuws vandaag, in de ban als we zijn van dat virus. We passeren straten waar buren elkaar van de overkant begroeten; het dagelijkse praatje duurt langer dan anders. We zien tuintjes in aanleg en moestuinen in wording. Zouden mensen nu toch meer zelf groente kweken? Misschien zelfs kippen houden? Meer de korte keten steunen en rechtstreeks bij de boer kopen, voor zover dat mogelijk is?

Wat iedereen al een week zag aankomen, is gebeurd: de maatregelen worden met twee weken verlengd. De wereld draait er niet trager of sneller door, het dagelijkse leven gaat voort, mensen reageren misschien met een soort opluchting. Er is hoop, er is licht aan de tunnel en we kunnen ook niet achteruit gaan. Een te snelle versoepeling zou misschien tot een nieuwe piek kunnen leiden, waarschuwde de minister, op haar kalme manier. De maatregelen nu nog met de voeten treden lijkt ondenkbaar, maar toch zie ik de lange rijen aan de tuincentra al voor mij. Net als bij de containerparken vorige week. Het is des mensen, maar daarom niet minder erg. Welke klus kan nu zo belangrijk zijn, dat het per se nu moet gebeuren? Welke plant is nu echt onontbeerlijk in de tuin?

We trappelen ter plaatse als opwarming. Het lijkt wel een beetje op de wereld vandaag. Het wachten, het aftellen en zelfs dat niet, want er is geen einddatum voorzien, het is niet wat het gros van ons wil. De wereld is een schouwtoneel, dat schreef Shakespeare eeuwen terug en ook hij verzette geen voet buiten eigen kring. Dat leverde doorheen de geschiedenis tal van complottheorieën op: hoe kon hij dan ooit die universele verhalen hebben bedacht? Voor diepmenselijke relaties moet je helemaal niet ver reizen. De vrouw van de geitenboerderij kijkt het allemaal verwonderd aan. Veel meer volk te zien op de landweg naast de boerderij. En het is heel goed te zien wie dat soort beweging gewoon is en wie niet. Plots wil iedereen een hond, om mee te gaan wandelen. Honden worden ook verhuurd, heb ik ergens gehoord. Ook hier heeft de hond inderdaad veel meer wandelingen dan anders. Zij stelt zich daar geen vragen bij, kwispelt net als anders, van zodra we onze hand naar de riem uitsteken.

De wereld is maar een beetje kleiner dan anders.