Werfradio's noch wespennesten houden mij van de studie. Met ventilatoren en genoeg water in de aanslag werp ik me op de presentaties, nota's, boeken en oefeningen. De werfradio komt van de dakwerker. Een verlegen man die enkel kon knikken toen ik hem zei dat hij zeker om water mocht komen vragen. Mijn koelkast zit vol met flessen, goed om een hittegolf mee door te komen. Wespennesten in het nieuws - en onder de dakgoot. De aannemer belde net: of we de brandweer konden verwittigen, omdat er een nest onder de dakgoot zit. Ze komen na vijf uur, zei de dame aan de telefoon, want het hele nest is dan terug thuis. Geen nood aan ophokplicht voor wespen, blijkbaar.
Wespen nestelen zich in de wereld, groter dan mijn tuin. We moeten binnen blijven, we moeten vooral buiten gaan, we mogen met het vliegtuig, maar ho maar, geen feestjes natuurlijk en wie heeft nu een concert, of een theaterstuk nodig? Of een goed boek? Cultuur kan wel tot morgen wachten, zei een nieuwslezeres, wier ongelukkige uitspraak nu als een horzel over sociale media vliegt. Wat baten kaars en bril … Al voor Covid losbarstte, herinner ik me de 60 procent bezuinigingsmaatregel. Heel toevallig wordt de sector nu monddood gemaakt. Misschien zijn we te kritisch? Ik kijk naar mijn cursus en beland ogenblikkelijk weer in het verleden. Er is hoogdringend nood aan van alles: inspraak, opstart van de scholen (ja, alsjeblieft!), terugkeer van het ‘gewone’ leven, maar dan anders. Laten we ons nest niet laten uitroeien, maar het anders inrichten, veilig voor iedereen. Geen amok maken, maar inzien dat iedereen moet kunnen ademen. Haalbare normen opleggen omdat ze nuttig zijn, niet omdat het moet.
In de oven zit een quiche met groenten uit de tuin. Wanneer ik bijna bezwijk onder de hitte, kijkt de courgetteplant mij minachtend aan. Hoezo warm? lijkt ze te vragen. Ze strekt haar ranken nog wat verder en produceert pardoes een bloem. Wist je dat er twee soorten bloemen zijn? Mannelijke en vrouwelijke, het verschil is goed te zien aan de stamper. Mocht je een plant hebben met bloemen, maar zonder vrucht, dan kan het eraan liggen dat je ofwel geen vrouwelijke bloemen hebt, of dat de arme dutsen niet bestoven worden. De bloemen verwelken immers al tegen de middag. Ik ken tuinders die dat handmatig doen, dat bestuiven. Maar met een imker in de straat zitten hier bijen genoeg en met een beetje geduld oogst ik vrucht na vrucht uit mijn tuin. Net genoeg om leuk te blijven: elke dag een vergiet vol. Meer moet dat niet zijn, want dan wordt het corvee.
Ik wend me terug tot de middeleeuwen, koste wat het kost, ik zal ze bezweren. En straks, na de middag, ontcijfer ik wat middeleeuwers zo minutieus in hun manuscripten schreven. Met de werfradio in de achtergrond en gerommel op het dak lukt dat best, want zo blijf ik wakker. Wat een weelde biedt de geschiedenis nog. En straks hebben we mooie, nieuwe gevels. Zonder wespennest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten